Το όνομα και η βάπτιση του παιδιού μας (μέρος 2ο)

Ο πρώτος μου ασθενής, επιστρέφοντας από το Παρίσι, ήταν ένα πολύ ζωηρό αγοράκι. Οι γονείς ταλαιπωρημένοι από τα έντονα γαστρεντερολογικά προβλήματα του Θ. τον κρατούσαν και οι δύο για να τον φέρουν για θεραπεία. Παρ' όλες τις δυσκολίες, γιατί φθάνοντας ο Θ. φώναζε ''θα τα γκρεμίσω όλα'', ήταν συνεπείς και συνεργάσιμοι και έφευγαν και οι τρεις τους ήρεμοι και χαμογελαστοί. Η θεραπεία, μία φορά την εβδομάδα, πήγε καλά και προς το τέλος, αφού τα σωματικά και ψυχικά του προβλήματα ξεπεράστηκαν, ο Θ. ήρθε μια μέρα χαρούμενος και μου είπε το εξής.
       
"Κυρία Αναστασία, θέλω να ξεβαπτισθώ!"
Του λέω ''αυτό που θέλεις δεν μπορεί να γίνει! Πες μου όμως, γιατί το θέλεις;''
''Θέλω να ξεβαπτισθώ σου λέω'', μου επανέλαβε με επιμονή και αποφασιστικότητα!
         
Μας εξήγησε τον λόγο. Δεν ήθελε να έχει το όνομα του παππού. Ο παππούς ήταν καλός, η γιαγιά όμως τους ''έσκαγε'' όλους. Κατάλαβα ότι ήθελε να πονέσει την γιαγιά του. Εξήγησα την ερμηνεία μου στον ίδιο και στους γονείς και οι γονείς έδειξαν κατανόηση στον γιο τους και σε μένα. Είχαν υποφέρει όλοι τους πολύ και δέχτηκαν να τον βοηθήσουν. Αποφάσισε ο Θ., ότι  θα προσπαθούσε για καιρό να ζητάει από τους συμμαθητές του και όλον τον γνωστό κόσμο να τον φωνάζουν με άλλο όνομα.
Το δέχτηκε και μας ανακοίνωσε ότι θα τον φωνάζουν από τώρα Δ. όπως τον Άγιο προστάτη της περιοχής τους, όνομα που είχαν ήδη δώσει, επίσης στην Βάπτιση του. Το κατόρθωσε.

Ήταν, ίσως, ένα χρήσιμο δεύτερο όνομα, η ύπαρξη του οποίου, ολοκλήρωσε την θεραπεία του και ανακούφισε τον ίδιο και τους γονείς του.

Για το όνομα έχω πολλά να πω. Η μοναδική ίσως φορά που ένα διπλό όνομα αποδείχθηκε σωτήριο.
Τις πιο πολλές φορές, το διπλό όνομα είναι "κάλυψη", "καμουφλάζ" μιας κατάστασης άλυτης, όπως στην ιστορία που ανέφερα. Ένα "όνομα δικαιολογίας"!

Ένα όνομα χρειάζεται το παιδί!
Είναι όχι μόνο δύσκολο, ένα παιδί να το φωνάζουμε ''Δημητρομανώλη", όπως πρόσφατα είχα ένα άλλο μικρό ασθενή, αλλά δεν φέρει τίποτα καλό στο παιδί, παρά διχασμό και ένταση στη ψυχή του!

Θα θέλατε, ίσως να μπορούσατε να με ρωτήσετε: "εσείς κυρία Πιμπιλίδου τι θα κάνατε;"
   
Εγώ έδωσα το όνομα του πεθερού!

Η ψυχαναλύτρια μου στο Παρίσι, η κυρία Feya  Reggio, ελληνικής καταγωγής, μου έδωσε όλη τη γνώση της και με τίμησε βαπτίζοντας η ίδια το γιο μας.
Δεν ήταν δυνατόν να μη κάνω το σωστό.

Έλεγα, "κυρία Reggio, δεν με θέλουν, ας βάλουμε ένα ακόμα όνομα". "Όχι", μου έλεγε, "ένα". "Να ενωθούν οι οικογένειες".

Το ίδιο έλεγα και στον πατέρα μου, ίδια απάντηση, αν και ήταν απλός γεωργός. Είχε την ίδια άποψη με τη νονά - ψυχαναλύτρια. "Όχι", έλεγε και εκείνος. Μου έλεγε ότι το σωστό είναι να παίρνει το παιδί το όνομα του παππού, γιατί κάποιοι παππούδες που δεν είχαν ακούσει το όνομα τους, πέθαναν με αυτόν τον καημό.

Ορίστηκε η πρώτη ημερομηνία της Βάπτισης. Ο παππούς και η γιαγιά δεν θέλησαν να έρθουν.
Ορίστηκε άλλη. Το ίδιο. Τελικά δεν ήρθαν! Η Βάπτιση, ευτυχώς έγινε! Το παιδί είχε μεγαλώσει! Ήταν ήδη δύο ετών.

Το όνομα του πατέρα του άντρα μου ακούστηκε μόνον από το παιδί μας! Μερικούς μήνες μετά την Βάπτιση, το είπε το ίδιο το παιδί στον παππού, τηλεφωνικά, και δύο ημέρες μετά, ο παππούς πέθανε!
Χρόνια αργότερα έμαθα πόσο πολύ είχε χαρεί ο παππούς μας!

Μέχρι σήμερα, οι συγγενείς του παππού, μας δίνουν τις ευχές τους στη γιορτή του!

Τα προβλήματα δεν λύνονται με κακίες!
Όταν αγαπάμε ένα άντρα, ας κυριαρχεί ο έρωτας, η γενναιοδωρία της γυναίκας!

Έκανα το σωστό! 

Προσωπικά νιώθω ικανοποιημένη και υπερήφανη!

Το όνομα και η βάπτιση του παιδιού μας (μέρος 1ο)

Η ομορφιά και η ηρεμία της ανοιξιάτικης φύσης δεν συμβαδίζει πάντα με την ψυχική κατάσταση του ζευγαριού.

Η προετοιμασία της Βάπτισης του παιδιού τους, συνήθως μετά το Πάσχα, μπορεί να αποτελέσει  λόγο σύγκρουσης, διαφωνίας, παρεξήγησης στο ζευγάρι και στο οικογενειακό του περιβάλλον. Συχνά υπάρχουν εντάσεις,καυγάδες, μούτρα !

Μεγάλη σημασία έχει το όνομα!

Προσδιορίζει το παιδί! Το καθορίζει και  γίνεται ένα μ' αυτό!

 Η μη αποδεκτή σύζυγος του γιου  ή ο μη αποδεκτός σύζυγος της κόρης, μπορεί να γίνει ''κακιά'' η ''κακός'' επιβάλλοντας άλλο όνομα από  το αναμενόμενο του παππού ή της γιαγιάς επειδή είναι  σε σύγκρουση μαζί τους.

Άτοπη  κακία! Άδικη επίθεση και άδικη επίδειξη εξουσίας!

Μάταιοι  και οι καυγάδες!

"Φυσιολογικό δεν είναι;", με  ρωτάνε, δυστυχώς κατόπιν βαπτίσεως.

Ναι, απαντώ, αναφερόμενη στο θυμό, την πίκρα ή την απόρριψη πού αισθάνονται  ακόμα.

Όχι,απαντώ, στην επιλογή ονόματος, ως επίδειξη ισχύος και επίθεσης στον πεθερό ή  την πεθερά .

Η επιλογή αυτή, τιμωρία σχεδόν, μόνον μίσος μπορεί να επιφέρει!

Όσο κι αν είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή μία διαφωνία, απόρριψη ή οτιδήποτε άλλο, καλό και σωστό είναι να αντιμετωπισθεί ξεχωριστά από το θέμα του ονόματος.

Να μην χρησιμοποιηθεί το μωρό και το όνομά του ως αντίποινα, από τους ίδιους του γονείς! 

Η λύση  είναι  η άμεση αντιμετώπιση της δύσκολης κατάστασης με μια ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση.

Διαφορετικά, θα υπάρχει μισοειπωμένη, κρυμμένη και άλυτη να δηλητηριάζει για πάντα την σχέση του πατέρα ή της μητέρας με τον παππού ή τη γιαγιά αλλά και με το ίδιο τους το παιδί.

Η γυναίκα-μητέρα δίνει το ωάριο, την μήτρα, την εγκυμοσύνη, την γέννα!

Ο άνδρας-πατέρας δίνει το σπερματοζωάριο, το επώνυμο, το όνομα του πατέρα του ή της μητέρας του. Μ 'αυτόν τον τρόπο το μωρό, αγόρι ή κορίτσι, γίνεται σόι του πατέρα.

Το πρώτο παιδί πρέπει να πάρει το όνομα του πατέρα του συζύγου ή της μητέρας του, δηλαδή του πεθερού ή της πεθεράς.

Δεν είναι υποχώρηση ούτε αδυναμία!

Είναι η εγγραφή του παιδιού στην γενεαλογία του πατέρα!

Αυτό γίνεται με την μυστήριο του γάμου και της βάφτισης !

Το μωρό, μέλος της οικογένειας του πατέρα, πραγματοποιεί την συνέχιση του ονόματος, συνοδευόμενο από  συναισθήματα ή χαρακτηριστικά  του παππού ή της γιαγιάς, επισημοποιώντας έτσι την αποδοχή  του και μ' αυτόν τον τρόπο κληρονομεί  το όνομα, την περιουσία του πατέρα, αλλά κυρίως όλο τον σωματικό και ψυχικό του κόσμο!

Το παιδί ενώνεται με τον πατέρα! Ενώνονται έτσι και οι οικογένειες, τα πεθερικά, τα συμπεθέρια,όλοι!

Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι η ψυχανάλυση, η θρησκεία μας και οι παραδόσεις μας συμφωνούν στη επιλογή και στη σημασία του ονόματος και πραγματοποιούν και οι τρεις μαζί ένα ισχυρό τρίγωνο.

Λένε "Ναι" στη σχέση πατέρα - παιδιού και τη δημιουργία μιας ισορροπημένης σχέσης  μητέρας, πατέρα και παιδιού, τριαδική και όχι δυαδική δηλαδή μόνο μητέρας και παιδιού. 

Η τριαδική αυτή σχέση πρέπει να διατηρηθεί ώστε να νιώθει πάντα το παιδί την αγάπη του ζευγαριού μεταξύ τους και την φροντίδα τους γι' αυτό. Εξασφαλίζει την ψυχική του  υγεία!

Όπως η δημιουργία ενός παιδιού επέρχεται από την ερωτική και συναισθηματική συνύπαρξη ενός άνδρα και μιας γυναίκας, η ψυχική του ανάπτυξη επίσης, εξαρτάται απόλυτα  από αυτούς.

Η ουσιαστικά καλή σχέση του ζευγαριού, η αληθινή αγάπη, ο έρωτας, η συνεννόηση, η κατανόηση, η υπευθυνότητα οδηγεί στη σωστή λύση και την επιλογή ονόματος, χωρίς υποχωρήσεις ή καταπίεση ή μίσος.

Προετοιμασία για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις

Πόσοι μαθητές έχουν συνειδητά αποφασίσει μόνοι τους τις σπουδές τους, ανεπηρέαστοι από τους γονείς τους; 

Ελάχιστοι. 

Όχι μόνον δεν αποφασίζουν μόνοι αλλά έχουν προβλήματα με τους γονείς τους.

Οι νέοι δεν διαβάζουν ελεύθερα ούτε πολύ αποφασισμένα.

Οι περισσότεροι κυριαρχούνται από την επιθυμία των γονέων ή από τα προβλήματα σχέσεων με τους γονείς τους.

Υπάρχουν προβλήματα τελείως ασυνείδητα, στην ψυχή των γονέων, αξεπέραστα, τα οποία, εμποδίζουν την εξέλιξη του παιδιού τους.

Μια κλινική περίπτωση

Η πρωτότοκη κόρη ήταν πολύ καλή μαθήτρια, αλλά ήταν αδύνατον να γράψει καλά στα τεστ. Έκανε λάθη και οι καθηγητές της απορούσαν. Συνέστησαν στη μητέρα να δουν ειδικό. Άκουσα τον πόνο της μητέρας. Δεν είχε σπουδάσει, όμως έκανε ότι μπορούσε για τις κόρες της και αγχωνόταν για την απόδοση  της  πρώτης. 

Η σχέση τους ήταν εξαιρετική. 

Η αγάπη της μίας για την άλλη επίσης.

Η κόρη διάβαζε και η μητέρα αγωνιούσε. 

Δεν καταλάβαιναν όμως το γιατί.

Η καλή τους σχέση και η αγάπη που είχε η μία για την άλλη, όσο και αν αντικειμενικά θεωρείται θετική, σε σχέση με την ανεκπλήρωτη επιθυμία της μητέρας και την αποτυχημένη προσπάθεια της κόρης, ερμηνεύτηκε ψυχαναλυτικά από την θεραπεύτρια ως εξής: η κόρη αδυνατούσε να πραγματοποιήσει την επιθυμία της διότι αυτό που επεδίωκε όχι μόνον δεν το είχε επιτύχει η μητέρα, αλλά ούτε  καν είχε την δυνατότητα να  προσπαθήσει να το πραγματοποιήσει.

Θα ήταν σαν να επιτίθεται η κόρη στην μητέρα κατακτώντας η ίδια αυτό που η μητέρα δεν είχε αποκτήσει. 

Γι' αυτό τον λόγο δεν κατόρθωνε να γράψει καλά, να έχει καλή επίδοση στα τεστ και κατά συνέπεια να επιτύχει στις πανελλήνιες εξετάσεις.

Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα, για το πως μπορεί ένας πόνος στην ψυχή της μητέρας να γίνει ασυνείδητο εμπόδιο στη ζωή του παιδιού και η ερμηνεία του να ανακουφίσει μητέρα και παιδί.

Η μητέρα ηρέμησε βλέποντας την κόρη της να αποδίδει στο διάβασμά της και η κόρη χωρίς κανένα ψυχικό εμπόδιο συνέχισε την προσπάθεια της και τελικά πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις.