Το όνομα και η βάπτιση του παιδιού μας (μέρος 1ο)

Η ομορφιά και η ηρεμία της ανοιξιάτικης φύσης δεν συμβαδίζει πάντα με την ψυχική κατάσταση του ζευγαριού.

Η προετοιμασία της Βάπτισης του παιδιού τους, συνήθως μετά το Πάσχα, μπορεί να αποτελέσει  λόγο σύγκρουσης, διαφωνίας, παρεξήγησης στο ζευγάρι και στο οικογενειακό του περιβάλλον. Συχνά υπάρχουν εντάσεις,καυγάδες, μούτρα !

Μεγάλη σημασία έχει το όνομα!

Προσδιορίζει το παιδί! Το καθορίζει και  γίνεται ένα μ' αυτό!

 Η μη αποδεκτή σύζυγος του γιου  ή ο μη αποδεκτός σύζυγος της κόρης, μπορεί να γίνει ''κακιά'' η ''κακός'' επιβάλλοντας άλλο όνομα από  το αναμενόμενο του παππού ή της γιαγιάς επειδή είναι  σε σύγκρουση μαζί τους.

Άτοπη  κακία! Άδικη επίθεση και άδικη επίδειξη εξουσίας!

Μάταιοι  και οι καυγάδες!

"Φυσιολογικό δεν είναι;", με  ρωτάνε, δυστυχώς κατόπιν βαπτίσεως.

Ναι, απαντώ, αναφερόμενη στο θυμό, την πίκρα ή την απόρριψη πού αισθάνονται  ακόμα.

Όχι,απαντώ, στην επιλογή ονόματος, ως επίδειξη ισχύος και επίθεσης στον πεθερό ή  την πεθερά .

Η επιλογή αυτή, τιμωρία σχεδόν, μόνον μίσος μπορεί να επιφέρει!

Όσο κι αν είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτή μία διαφωνία, απόρριψη ή οτιδήποτε άλλο, καλό και σωστό είναι να αντιμετωπισθεί ξεχωριστά από το θέμα του ονόματος.

Να μην χρησιμοποιηθεί το μωρό και το όνομά του ως αντίποινα, από τους ίδιους του γονείς! 

Η λύση  είναι  η άμεση αντιμετώπιση της δύσκολης κατάστασης με μια ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση.

Διαφορετικά, θα υπάρχει μισοειπωμένη, κρυμμένη και άλυτη να δηλητηριάζει για πάντα την σχέση του πατέρα ή της μητέρας με τον παππού ή τη γιαγιά αλλά και με το ίδιο τους το παιδί.

Η γυναίκα-μητέρα δίνει το ωάριο, την μήτρα, την εγκυμοσύνη, την γέννα!

Ο άνδρας-πατέρας δίνει το σπερματοζωάριο, το επώνυμο, το όνομα του πατέρα του ή της μητέρας του. Μ 'αυτόν τον τρόπο το μωρό, αγόρι ή κορίτσι, γίνεται σόι του πατέρα.

Το πρώτο παιδί πρέπει να πάρει το όνομα του πατέρα του συζύγου ή της μητέρας του, δηλαδή του πεθερού ή της πεθεράς.

Δεν είναι υποχώρηση ούτε αδυναμία!

Είναι η εγγραφή του παιδιού στην γενεαλογία του πατέρα!

Αυτό γίνεται με την μυστήριο του γάμου και της βάφτισης !

Το μωρό, μέλος της οικογένειας του πατέρα, πραγματοποιεί την συνέχιση του ονόματος, συνοδευόμενο από  συναισθήματα ή χαρακτηριστικά  του παππού ή της γιαγιάς, επισημοποιώντας έτσι την αποδοχή  του και μ' αυτόν τον τρόπο κληρονομεί  το όνομα, την περιουσία του πατέρα, αλλά κυρίως όλο τον σωματικό και ψυχικό του κόσμο!

Το παιδί ενώνεται με τον πατέρα! Ενώνονται έτσι και οι οικογένειες, τα πεθερικά, τα συμπεθέρια,όλοι!

Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι η ψυχανάλυση, η θρησκεία μας και οι παραδόσεις μας συμφωνούν στη επιλογή και στη σημασία του ονόματος και πραγματοποιούν και οι τρεις μαζί ένα ισχυρό τρίγωνο.

Λένε "Ναι" στη σχέση πατέρα - παιδιού και τη δημιουργία μιας ισορροπημένης σχέσης  μητέρας, πατέρα και παιδιού, τριαδική και όχι δυαδική δηλαδή μόνο μητέρας και παιδιού. 

Η τριαδική αυτή σχέση πρέπει να διατηρηθεί ώστε να νιώθει πάντα το παιδί την αγάπη του ζευγαριού μεταξύ τους και την φροντίδα τους γι' αυτό. Εξασφαλίζει την ψυχική του  υγεία!

Όπως η δημιουργία ενός παιδιού επέρχεται από την ερωτική και συναισθηματική συνύπαρξη ενός άνδρα και μιας γυναίκας, η ψυχική του ανάπτυξη επίσης, εξαρτάται απόλυτα  από αυτούς.

Η ουσιαστικά καλή σχέση του ζευγαριού, η αληθινή αγάπη, ο έρωτας, η συνεννόηση, η κατανόηση, η υπευθυνότητα οδηγεί στη σωστή λύση και την επιλογή ονόματος, χωρίς υποχωρήσεις ή καταπίεση ή μίσος.